Сүүлийн хагас
жилийн дотор юу юу болоод өнгөрөв дөө? Тэмдэглэл гэдгийг өдөр бүр бичиж байх
учиртай юм гэнэ лээ. Гэтэл би хагас жилдээ нэг бичиж байна, гэхдээ энэ бол тийм
ч их сүртэй асуудал биш. Завгүй л байсан юм байгаа биз. Харин одоо ингээд
бичээд сууж байх цаг гарсан нь их юм даа...
8-р сарын сүүл
хэсгээс уг авах цаг нь наашиллаа хэмээн
ааг амьсгаагүй нааш цааш гүйж, хуяг хувцас, бусад зүйлсээ бэлдэв. 9 сарын эхний долоо хоногтоо
багтан хээр гарч, 3 андын хамт Зөвлөх удганыхаа ивээл түшгээр тэнгэртээ босож
билээ. Үнэндээ шахуулж байгаагаа ч мэдрэхгүй явсан над шиг хүнд буурлаа залсан
хойно ч нэг их онцгой мэдрэмж төрөөгүй юм.
Анх бууж ирэхдээ олон янзаар их л
чанга дуугаар хэнгэтэл уйлаад, би өөрөө юу, буурал нь залраад уйлаа юу гэдгийг
ялгаж мэдэхгүй байж билээ. Өмнө нь
сонсож байсан шиг мод тойруулан бахардтал гүйлгэж, ам руу архи цутгах мэтээр
хүчээр буурлуудтай нь золгуулах биш харин ч аргадан дуулж, аялгуу эгшгээр урин
байж залсан болохоор буурлууд маань залрахдаа уярсан байх гэж одоо бодогддог
юм.
Амьдрал гээч нэг
л өдөр огт өөр болно байх гэж, гайхамшгийг хүлээсээр... Гэвч тийм зүйл ховор
бололтой. Буурлууд буулаа гээд хамаг юмыг орвонгоор нь , тэр даруй өөрчлөнө гэж
байхгүй аж. Жаахан хүүхэд мэт үлгэрт гардаг гайхамшиг бий болно гэж итгэсээр л
байтал үнэндээ тэрхүү үлгэр нь хэдий хугацаанд болсон явдлыг хэдий хугацааны
дотор энгийн бидэнд таниулах гэж хэр богиносгож, хэр танаж үлдээснийг бид
хэрхэн мэдэх билээ...
